Een gedeelde liefde: marathons lopen Sophie en Amarens over hun passie voor hardlopen

De nasleep van de marathon: euforie en herstel

‘Lekker, een rondje wandelen.’ Sophie heeft er zin in, zoveel is duidelijk. Ze schudt de hand van haar wandelmaatje Amarens. ‘Hoe voelen jouw benen?’ Voor een buitenstaander is deze opening van het gesprek op z’n zachtst gezegd opmerkelijk. Maar voor Sophie en Amarens is-ie juist heel logisch. Nog maar een paar dagen geleden voltooiden ze allebei – maar niet samen – de marathon van Rotterdam. De adrenaline giert inmiddels niet meer door hun lijven, maar de euforie is nog volop aanwezig. En hoe zit het met de vermoeidheid? ‘Niks aan de hand’, zegt Amarens. ‘Het liefst zou ik vanmiddag een rondje gaan hardlopen, maar ik geloof dat het verstandiger is om een paar dagen rustig aan te doen.’ ‘Ja, doen hoor’, bevestigt Sophie. ‘Je hebt een topprestatie geleverd!’

Wandelen en praten dwars door de Groene Ster

Rennen zit er de komende dagen dus even niet in, maar wandelen kan gelukkig wel. En dus gaan de twee op pad. Ze wandelen door De Groene Ster, net buiten Leeuwarden. Het recreatiegebied bestaat uit verschillende meren en is geliefd bij de inwoners van Leeuwarden en de omliggende dorpen als Tietjerk en Ryptsjerk. Hardlopen, wandelen, de hond uitlaten, vogels kijken of gewoon lekker over het water turen: het gebeurt hier allemaal. Ook enkele routes van LOOP Leeuwarden doorkruisen dit jaar De Groene Ster.

Uitzinnig publiek bij marathon Rotterdam

Hoewel Amarens en Sophie elkaar tot vijf minuten geleden niet kenden, zijn ze direct druk in gesprek. Over hun gedeelde hardloophobby natuurlijk. En de ervaringen met “Rotterdam”. Amarens is tevreden over het verloop van haar eerste marathon. ‘Ik had er heel veel zin in, maar was ook super zenuwachtig. Door de zenuwen ging ik iets te snel van start. Gelukkig kreeg ik dat al vlot in de gaten. De rest van de race ging eigenlijk prima. Overal langs de route werd ik aangemoedigd door vrienden en familie. Zo lief!’ Sophie knikt: ze herkent veel van wat Amarens vertelt. ‘Ik heb nog nooit een marathon gelopen met zo’n groot en uitzinnig publiek, maar wat is dat heerlijk! Het gejoel en gejuich geeft je telkens weer een beetje nieuwe energie.’

Hardlopen is grenzen verleggen voor Sophie

Voor Sophie was het de vierde keer dat ze een marathon voltooide. ‘En vast niet de laatste’, lacht ze. De fanatieke sportvrouw, die als psychiatrisch verpleegkundige werkt, begon zo’n vijf jaar geleden met hardlopen. Tegelijk met haar liefde voor de sport groeiden ook de afstanden die ze aflegde. ‘Ik hou ervan om mezelf uit te dagen en mijn grens te verleggen. Om telkens weer een nieuw doel te stellen. Daarom heb ik ook bijna altijd wel een wedstrijd op de planning staan. Dan kan ik daar naartoe werken.’

Thuis in Friesland

De dames passeren een klaphekje en wandelen richting de Merriedobbe, één van de plassen die behoort tot De Groene Ster. Ze zijn niet de enige: op het ruige, iets glooiende grasland graast een groep Schotse Hooglanders, later zullen de wandelaars ook nog een kudde pony’s tegenkomen. ‘Mooi hier, zeg’, vindt Amarens. De 22-jarige studente vertelt dat ze zich nergens zo thuis voelt als op het Friese platteland. ‘Ik studeer al jaren in Groningen, maar kon me er nooit toe zetten om in de stad te gaan wonen. Blijkbaar hoor ik gewoon in Friesland.’

Amarens ging rennend naar Harlingen

Al hardlopend doorkruist ze inmiddels grote delen van de provincie. ‘In de voorbereiding op de marathon ben ik bijvoorbeeld eens naar Harlingen gerend. Ik kwam door allerlei dorpjes waar ik nooit geweest was, liep over fietspaden die tussen de weilanden door kronkelden, zag hazen rennen en lammetjes dartelen… Zo leuk!’ Ongeveer een jaar geleden besloot Amarens, die al wel regelmatig in de sportschool trainde, meer te gaan hardlopen. ‘De afstanden die ik aflegde, werden steeds langer. Uiteindelijk dacht ik: als ik twintig, dertig kilometer kan lopen, moet een marathon ook wel lukken.’

Je goed voelen en fijn lopen

Het gesprek tussen de loopsters is doorspekt met hardlooptermen. Over trainen in zone twee, schoenen met carbon of toch zonder, zoveel kilometers per minuut en koolhydraten stapelen. ‘Er zijn zoveel trainingsmethodes, voedingsadviezen, supplementen en materialen dat ik soms echt niet meer weet wat ik moet kiezen’, zegt Amarens eerlijk. ‘Ik heb bijvoorbeeld niet mijn voeding perfect afgestemd op mijn trainingen.’ Sophie: ‘Misschien is dat ook niet altijd nodig. Als je je maar goed voelt en fijn kunt lopen, toch? Ik vind het leuk en interessant om zoveel mogelijk factoren mee te nemen in mijn voorbereiding op een wedstrijd. Mijn ervaringen deel ik op Instagram (@sophieweistra); daar post ik regelmatig over mijn trainingen, voeding en andere voorbereidingen.’

Nieuwe doelen: HYROX en triatlon

In de verte doemt de parkeerplaats op; de wandeling zit er bijna op. ‘Zou je nog eens een marathon lopen?’, vraagt Sophie aan Amarens. ‘Zeker’, antwoordt die meteen. ‘Maar eerst ga ik meedoen aan de HYROX [een sportevenement waarbij kracht- en duursport gecombineerd worden, red.]. En jij? ‘In september staat mijn eerste volledige triatlon gepland’, laat Sophie glunderend weten. ‘Ik train dus lekker door!’ De twee nemen afscheid en gaan dan ieder weer hun eigen weg. Op naar de volgende sportieve uitdaging.