Als IC-verpleegkundige biedt Rick intensieve zorg

Complexe zorg op de IC

Nauwlettend houdt hij zijn patiënt in de gaten. Blijft zijn of haar toestand stabiel? Slaat de behandeling al aan? Hij overlegt met artsen en specialisten, praat de familie bij of bereidt de patiënt voor op een operatie of scan. ‘Maar het blijft de intensive care. Dus alles kan ook zó helemaal anders worden’, zegt Rick. IC verpleegkundige zijn is het mooiste beroep dat er is. Je werkt echt op de top van je vak. De mensen die bij ons liggen, zijn ontzettend kwetsbaar en hebben complexe zorg nodig. Samen doen we er alles aan om iemand weer gezond te maken.’

Reilen en zeilen in de zorg

Dat hij in de zorg wilde werken, wist Rick al vanaf jonge leeftijd. Als 12-jarige belandde hij na een nare val met de fiets een nachtje in het ziekenhuis. Vanuit zijn ziekenhuisbed observeerde hij het reilen en zeilen op de afdeling. ‘Ik voelde de energie en de reuring, en ik dacht: dit wil ik ook!’ Die gedachte liet hem niet meer los. En dus stroomde hij na de middelbare school door naar de mbo-opleiding Verzorgende IG, vervolgens naar mbo Verpleegkunde, om tot slot hbo Verpleegkunde te studeren. ‘Tijdens mijn opleidingen heb ik in verschillende takken van de zorg gewerkt, zoals een verpleeghuis of revalidatiekliniek. Maar niks was zo leuk en uitdagend als het ziekenhuis.’

Nieuwsgierig naar de IC

Na zijn studie ging de gepassioneerde verpleegkundige aan de slag op de afdeling orthopedie en traumachirurgie van het MCL. ‘In die functie moest ik weleens patiënten naar de IC brengen. Zo’n bezoekje maakte me altijd heel nieuwsgierig naar het werk op die afdeling, met zijn dynamiek en innovatieve technieken.’ Na een dagje meelopen op de IC besloot Rick de stap te zetten. Hij volgde een opleiding tot IC-verpleegkundige. Daarna kon zijn loopbaan op de intensive care beginnen.

Gezondheid verbeteren

Sindsdien zet hij zich met veel gedrevenheid in voor de ernstig zieke patiënten op de afdeling. ‘We zien mensen hier tijdens de slechtste dagen van hun leven’, vat hij treffend samen. ‘De zorg is, zoals de naam van de afdeling ook al zegt, ontzettend intensief. We monitoren patiënten 24 uur per dag, waardoor we zelfs de kleinste ontwikkelingen opmerken en daar direct op kunnen inspelen.’ Rick en zijn collega’s werken keihard om de gezondheid van hun patiënten te verbeteren. ‘Maar of dat lukt, is altijd afwachten. Sommige patiënten liggen weken, soms zelfs maanden bij ons op de afdeling. Die moeten van heel ver komen. Als het hen lukt om de omslag te maken, om gezond genoeg te worden om de IC te verlaten, is dat heel bijzonder.’

Praatje, geintje of muziekje

Rick laat weten dat zijn werk méér is dan alleen medische zorg bieden: ‘Ik probeer altijd de mens achter de patiënt te blijven zien. Wat heeft hij of zij nodig om zich, al is het maar heel even, beter te voelen? De een wil een praatje maken over thuis, de ander houdt van een geintje, en weer een ander wordt blij van muziek op de achtergrond. Die aandacht voor patiënten vind ik heel belangrijk. Juist op de intensive care, waar iemand door een hele zware periode gaat.’

Vochtige ogen

Werken op een afdeling waar mensen op hun kwetsbaarst zijn, heeft ook een schaduwzijde: ‘Soms redden patiënten het niet. Dat blijft verdrietig. Zeker als patiënten al langere tijd bij ons zijn: je bouwt dan toch een band met ze op.’ Rick laat weten dat hij in de loop der jaren heeft leren omgaan met het verlies van patiënten. ‘Toch sta ik echt nog weleens met vochtige ogen in de kamer. Zeker bij patiënten van mijn eigen leeftijd. Maar ik zet het ook snel weer van me af. Hoe treurig ook, in dit werk hoort het erbij.’

Samen met de patiënt

De 31-jarige verpleegkundige praat met veel compassie over zijn patiënten en zijn vak. ‘We werken sámen met de patiënt, zo zie ik het echt. We staan allemaal om hem of haar heen, en iedereen doet wat hij kan om de patiënt beter te maken.’ Zijn werk geeft hem veel voldoening. ‘Voor mij komt op de IC alles samen: de zorg voor kwetsbare mensen, uitdagend werk, de technische innovaties die we hier inzetten om patiënten de beste zorg te bieden, maar ook de continue ontwikkelingen in ons vak. Hier is geen dag hetzelfde.’